MK 3, 7-35

Ten długi i pozornie wielotematyczny fragment odsłania nam kolejne elementy 

tego samego obrazu: Jezus występuje tu jako Pan przychodzący aby ustanowić Królestwo. 

Marek zaczyna od właściwej sobie hiperboli A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. 

Także z Judei,  z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru 

i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie 

- napływ ludu ze wszystkich krańców Izraela sugeruje jego powszechność. 

Z kolei ustanowienie Dwunastu odsyła do dwunastu pokoleń Izraela, które niegdyś 

utworzyły królestwo jako strukturę polityczną. Jezus dokonuje tego wyboru 

posługując się niemal teatralną inscenizacją – stojąc na szczycie góry 

przywołuje do siebie kolejno poszczególnych uczniów niczym władca mianujący 

swoich urzędników. 

Właśnie owe `władcze aspiracje` wzbudzają niepokój bliskich Jezusa: widzą w Nim 

jedynie chłopaka z Nazaretu. Czyżby stracił głowę? Faryzeusze natomiast, 

oskarżając Go o działanie pod wpływem Belzebuba stawiają po raz kolejny 

wciąż powracającą kwestię: ` jaką władzą, w czyje Imię On działa` ?

Jezus zaś spokojnie wyjaśnia JAKIE Królestwo zamierza budować: 

Któż jest moją matką i [którzy] są braćmi?» 

 I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: 

«Oto moja matka i moi bracia. 35 Bo kto pełni wolę Bożą,

ten Mi jest bratem, siostrą i matką».

Królestwo Jezusa nie będzie więc strukturą społeczną opartą na dominacji i walce 

interesów, ale  Rodziną tych, którzy jak On żyją Słowem Boga i Jego wolą.