MK 1, 14-15 

 Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił:  «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Nie jest do końca jasne w jaki sposób Jezus był związany z ruchem Jana Chrzciciela; czy przez pewien czas był jego uczniem, czy raczej bliskie były Mu aspiracje wspólnoty Esseńczyków. Być może i jedno i drugie. Tak czy inaczej, uwięzienie Jana będzie impulsem, który przekona Jezusa, że oto `czas się wypełnił` także dla Niego. 

W mocy Ducha udaje się do Galilei - wraca z pustyni do sfery zwykłej ludzkiej codzienności i `głosi Ewangelię`. Grecki czasownik κηρύσσω - kerusso oznacza głosić, publikować, proklamować, wyznawać, krzyczeć. Termin wyłącznie nowotestamentalny wszechobecny w NT : w Ewangeliach najczęściej u Marka – 14 razy, po 9 u Mt i Łk, zaś 0 u Jana! Jest w nich łączony z Ewangelią, Królestwem, Nawróceniem. 

Natomiast w Dziejach Apostolskich i w Listach Pawłowych proklamowanie jest ZAWSZE wyznawaniem Jezusa jako Pana. Stąd `kerygmat`, który stopniowo stanie się głoszeniem  Zmartwychwstałego i Żyjącego Chrystusa.

`Czas się wypełnił` - w oryginale greckim Πεπλήρωται ὁ καιρὸς - peplerontai ho kairos.

Czasownik wypełnić` - pleroo – wiąże się z ideą wypełnienia jako przeciwieństwa pustki, z dojrzewaniem na kształt ciąży. `Kairos` - czas święty w odróżnieniu od `Chronos`. W Biblii mamy czas, który nie płynie, ale który się wypełnia. Nie Chronos, a Kairos. (u Jana - `mój czas`, moja `godzina`) – jest to myślenie bardzo żydowskie: w kalendarzu żydowskim nie ma obojętnego czasu – zawsze jest czas świąteczny lub międzyświąteczny - taki, w którym oczekujemy na kolejne święto. Można powiedzieć, że pobożni Żydzi trwają w permanentnym `Adwencie`. 

 

Królestwo Boże (`niebieskie` u MT) to całkowita dominacja Pana Boga w jego stworzeniach: w sferze duchowej wypełni się ona poprzez Królowanie Chrystusa, który ma stać się wszystkim we wszystkich

 

Πιστεύo – wierzyć, zawierzyć, ufać, zachować (słowo, przykazanie) – występuje 14 razy 

u Mk, ale w Ewangelii Jana aż 86! U niego powraca niemal obsesyjnie, jak nieustające błaganie Jezusa i coś najważniejszego, od czego wszystko zależy. Jak gdyby nasza wiara miała być jedynym `dziełem Bożym` (Jn 6,28) powierzonym Jezusowi z Nazaretu. I jedyną godną odpowiedzią ludzkiego serca na Jego `głoszenie`