Mk 1, 1-13 

                                        Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym 

Początek - w oryginale greckim Ἀρχὴ - arché : podstawa, fundament, źródło. Słowo, które odsyła nas do Księgi Rodzaju, gdzie w swoim hebrajskim brzmieniu בְּרֵאשִׁ֖ית - bereszit odnosi się do początku stworzenia. Odsyła także do wszystkich tekstów pochodnych tego pierwszego wersetu Biblii jak np Hb 1,10 Tyś, Panie, na początku osadził ziemię,dziełem też rąk Twoich są niebiosa, do wielu Psalmów, a przede wszystkim do Prologu Ewangelii Janowej. Arché to początek, ale także potęga, władza (1 Kor 15,24; Ef 1,21; 3,10; 6,12).

On jest Głową Ciała, czyli Kościoła. Jest początkiem, pierwszym odrodzonym z martwych, aby być pierwszym we wszystkim (Col 1,18).

Nieprzypadkowo Ewangelista stosuje tu przebogaty termin `arché`: w Chrystusie bowiem mamy Nowe Stworzenie, jego przyjście będzie aktem stwórczym Nowego Świata, Nowego Człowieka. Stąd wiele obrazów w tym prologu Ewangelii Markowej nawiązuje do ogrodu Eden. 

Jezus Chrystus, Syn Boży to tytuły, których Jezus nigdy nie używał, aż do Mk 14, 61-62, czyli do procesu. Dopiero stojąc przed najwyższym kapłanem, ogołocony ze wszystkiego, w sytuacji, w której została usunięta wszelka triumfalistyczna dwuznaczność jego misji Jezus potwierdza uroczyście swoją tożsamość. 

Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: «Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego?»  Jezus odpowiedział: «Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi».

Właśnie to otwarte wyznanie `Sekretu Mesjańskiego` dzieli nam Ewangelię Marka na dwie sekcje tematyczne. Pierwsza dotyczy pytania `kim jest Jezus`, druga wprowadza już bezpośrednio w perspektywę Paschalną. 

Ale powróćmy do naszego obrazu Ogrodu Rajskiego. 

Wdg egzegety Innocenzo Gargano nasz prolog można podzielić na 6 części nawiązujących do sześciu dni stworzenia. 

v. 2-4 : `łącznik` pomiędzy Starym a Nowym Przymierzem poprzez nawiązanie do proroctwa Izajasza (Iz 40, 1-5), które przepowiada powrót z Niewoli Babilońskiej. Jednak pomiędzy Babilonem a Ziemią Obiecaną rozciąga się pustynia. Aby ją przebyć, należy się oczyścić poprzez nawrócenie i chrzest w Jordanie, do czego wzywa Pan Bóg głosem swego proroka Jana. 

Chrzest, w oryginale greckim βάπτισμα μετανοίας to tłumacząc najbliżej tekstu - przemieniające zanurzenie. Poraz pierwszy słowa tego użył w swoich dziełach grecki poeta Pikander podając ....przepisy kuchenne: pisząc o procesie marynowania warzyw radzi aby je najpierw na krótko zanurzyć we wrzątku, a potem - głęboko i na stałe - w occie. I tu właśnie używa słowa βάπτισμα - baptisma. Łatwo się domyśleć, że to zanurzenie w occie zmieni strukturę, smak, charakter warzyw. 

Bóg nawołuje do takiego głębokiego, przemieniającego zanurzenia, gdyż `czas się wypełnił` i `Królestwo Boże nadchodzi.`

v. 5 : odpowiedź ludu na wołanie Boga. Marek używa tu hiperboli mówiąc, że `wszyscy` i że `cała Jerozolima` ciągnęła do Jana, niemniej wskazuje to jak popularne było jego nauczanie.

v.6 : opis Jana Chrzciciela jak gdyby był Adamem w ogrodzie Eden: 

- Pas skórzany nawiązuje do Bożej troskliwości z Rdz 2

- Miód leśny to echo Pwt 32, 10-14- metafora par excellence bożej matczynej czułości

- szarańcza oznacza zachowywanie Tory, która zezwala na jej spożywanie, w przeciwieństwie do innych latających owadów.

v.7-8 : bezpośrednie proroctwo o nadchodzącym, stwórczym zanurzeniu w Duchu, którego chrzest w wodzie jest obrazem. Proroctwo o `Mocniejszym` - ἰσχυρότερός - słowo pochodne od ἰσχυρός - ischyros, które odsyła nas lotem strzały do liturgii Wielkiego Piątku, kiedy śpiewamy je w Improperiach kontemplując MOC Krzyża. 

v. 9-11 - wypełnienie proroctwa. Jesus przychodzi. Zanurzając się ze swoim Duchem w naszym człowieczeństwie, schodząc w najniższe jego zakamarki (Jordan jest najniżej położoną depresją geograficzną Ziemi Świętej) - Jezus je przemienia, stwarza na nowo. 

v. 12-13 - przejście przez pustynię - jałową ziemię próby, pokusy. Zwyciężywszy je, Jezus staje się Nowym Adamem - aniołowie służą Mu jak w Raju. Jest gotowy aby podjąć dzieło zbawienia.