Wypłyń na głębię - fascynujący świat Biblii

  MK 3, 7-35 Ten długi i pozornie wielotematyczny fragment odsłania nam kolejne elementy tego samego obrazu: Jezus występuje tu jako Pan przychodzący aby ustanowić Królestwo. Marek zaczyna od właściwej sobie hiperboli A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. Także z Judei,    z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie   - napływ ludu ze wszystkich krańców Izraela sugeruje jego powszechność. Z kolei ustanowienie Dwunastu odsyła do dwunastu pokoleń Izraela, które niegdyś utworzyły królestwo jako strukturę polityczną. Jezus dokonuje tego wyboru posługując się niemal teatralną inscenizacją – stojąc na szczycie góry przywołuje do siebie kolejno poszczególnych uczniów niczym władca mianujący swoich urzędników. Właśnie owe `władcze aspiracje` wzbudzają niepokój bliskich Jezusa: widzą w Nim jedynie chłopaka z Nazaretu. Czyżby stracił głowę? Faryzeusze natomiast, oskarżając Go o działanie pod wpływem Belzebuba stawiają ...

 Dziś wracamy do pięknych komentarzy Księdza   François Bessonnet  Mk 3, 1-6 Czy to kolejny odcinek? Możemy tak pomyśleć. Jednakże wzmianka o szabacie zachęca nas do przeczytania tej historii w ciągłości z poprzednią. Stanowi bowiem kolejny etap konfrontacji po dyskusji na temat oskubanych kłosów. Wchodząc ponownie do synagogi w Kafarnaum Jezus potwierdza swój pełen szacunek dla szabatu. Ponownie w synagodze (3.1-2) Mk 3,1 Jezus ponownie wszedł do synagogi; był tam człowiek, którego ręka była uschnięta. 2 Przyglądali się Jezusowi, czy w szabat go uzdrowi. Chodziło o to, żeby móc go oskarżyć. Uzdrowić Szabat Po przesłuchaniu uczniów sam Jezus staje w centrum   obserwacji. Zarzut nie dotyczy tego, czy zerwanie kilku kłosów stanowi naruszenie szabatu (to raczej sprawa egzegetów debatujących nad pytaniem od ilu ziaren zerwanie kłosa można nazywać pracą żniw) Tutaj oczekiwany grzech może stać się bardziej oczywisty. Uzdrowienie jest jasnym aktem terapeutycznym. Cz...

  Mk 2, 23-28 23  Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy.  24  Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?»  25  On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze?  26  Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara , najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».   27  I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.  28  Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu».   Nasz fragment jest przedostatnim `aktem` pierwszego bloku kontrowersji, który obserwujemy: nieporozumienia zaczynają nabierać niepokojącej dynamiki, widzimy crescendo napięcia pomiędzy Jezusem i Jego adwersarzami.   Zauważywszy, że uczniowie zrywali kłosy w dzień szabatu, faryzeusze...

  Mk 2, 18-22   Dziś przypada akurat Święto Objawienia Pańskiego. Kościół w liturgii godzin śpiewa jedną ze swoich najpiękniejszych antyfon: Dzisiaj Kościół złączył się z Chrystusem, swoim Oblubieńcem,  *  który go z grzechów obmywa w Jordanie;  /  biegną mędrcy z darami na królewskie gody,  /  a woda przemieniona w wino cieszy biesiadników,  /  alleluja. Wspaniała teologiczna synteza tajemnicy Wcielenia, podana jako dziejące się dla nas ` dzisiaj `.   A my doszliśmy w tym samym momencie do fragmentu Markowej Ewangelii, który mówi o Oblubieńcu i o nowym winie.   18  Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Niego i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?»  19  Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo pana młodego mają u siebie.  20  Lecz przyjdzie czas, k...

                                                      Caravaggio Powołanie Mateusza  MK 2, 13-17        A propos pięknej sceny powołania Lewiego, którego powszechnie utożsamiamy z Mateuszem zamiast analizy słownikowej zacytuję Wam krótki komentarz niezwykłego Świadka jakim był protestancki pastor Dietrich Bonhoeffer zamordowany w więzieniu z  osobistego rozkazu Hitlera.  Tak pisze o naszym fragmencie Ewangelii w swojej wspaniałej książce `Nachfolge` (oznaczające `chodzenie ZA`, przetłumaczone niedokładnie jako `Naśladowanie`) :  Chrystus wzywa, i bez dalszych ceregieli każdy  kto zostanie wezwany, natychmiast się podporządkowuje. Uczeń odpowiada nie wyznaniem wiary w Jezusa, ale aktem posłuszeństwa. Jak możliwe jest tak natychmiastowe spotkanie powołania z posłuszeństwem? Ta `natychmiastowość` szokuje głęboko ...